Financiële dienstverleners doen te weinig om de fraude met vastgoed in Nederland te bestrijden. Het toezicht op integriteit schiet tekort en de waarborgen om misstanden te voorkomen of traceren zijn in onvoldoende mate aanwezig.
Dat blijkt uit een analyse van zes strafrechtelijke onderzoeken in de vastgoedsector door het Financieel Expertise Centrum (FEC). Dit is een samenwerkingsverband van De Nederlandsche Bank, Autoriteit Financiële Markten, Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst en Openbaar Ministerie. Het onderzoek betreft strafbare feiten van verschillende omvang: enkele miljoenen tot tientallen miljoenen euro’s.
De hoofdconclusie van de onderzoekers is dat de strijd tegen fraude met vastgoed in Nederland tekortschiet. Zo hebben verzekeraars en pensioenfondsen geen goede controles om fraude aan het licht te brengen en zijn er zwakke plekken bij financiële instellingen en taxateurs, advocaten en notarissen. Deze dienstverleners zijn soms betrokken bij de fraude of bieden onvoldoende weerstand tegen de malafide handel van de sector. Er wordt te veel vertrouwd op de vastgoedhandelaren zelf.
Het onderzoek – en de publicatie ervan – is opmerkelijk, omdat de meeste van de zes onderzochte strafrechtelijke zaken naar eigen zeggen van het FEC nog voor de rechter moeten verschijnen. Het is niet duidelijk welke zaken het FEC heeft onderzocht. Een van de zaken betreft waarschijnlijk die rond het Philips Pensioenfonds.
Bron: NRC Handelsblad
23 juli 2008
'Kanoman' en vrouw veroordeeld
Een Britse man die zijn eigen dood in scène had gezet met een 'kano-ongeluk', moet de gevangenis in, net als zijn echtgenote. John en Anne Darwin werden woensdag veroordeeld omdat ze door hun bedrog verzekeringsgeld hadden ontvangen.
De man woonde al langer in Panama, waar zijn vrouw zich later bij hem voegde. De fraude was zo opgezet dat het moest lijken alsof John in maart 2002 tijdens het kanoën in de Noordzee was verdronken. De kinderen wisten niets van het bedrog van hun ouders.
John (57) moet zes jaar en drie maanden naar de gevangenis, Anne (56) drie maanden langer, oordeelde een Engelse rechter. De man dook eind 2007 op bij de politie en verklaarde dat hij zijn geheugen was verloren. Zijn vrouw beweerde aanvankelijk dat haar man haar had gedwongen mee te doen. Zij incasseerde ruim 300.000 euro aan levensverzekeringen.
De man woonde al langer in Panama, waar zijn vrouw zich later bij hem voegde. De fraude was zo opgezet dat het moest lijken alsof John in maart 2002 tijdens het kanoën in de Noordzee was verdronken. De kinderen wisten niets van het bedrog van hun ouders.
John (57) moet zes jaar en drie maanden naar de gevangenis, Anne (56) drie maanden langer, oordeelde een Engelse rechter. De man dook eind 2007 op bij de politie en verklaarde dat hij zijn geheugen was verloren. Zijn vrouw beweerde aanvankelijk dat haar man haar had gedwongen mee te doen. Zij incasseerde ruim 300.000 euro aan levensverzekeringen.
16 juli 2008
'Zorgverzekeraars goed bezig bij opsporing fraude'
Minister Klink van Volksgezondheid ziet in de stijging van het opgespoorde fraudebedrag bij zorgverleners tot 8 miljoen euro in 2007 geen aanleiding om aanvullende maatregelen te nemen tegen deze praktijken. "Het betekent dat de investeringen van zorgverzekeraars in de bestrijding van fraude opnieuw hun vruchten hebben afgeworpen", aldus de minister in antwoord op Kamervragen van SP'ers Henk van Gerven en Jan de Wit. De zorgverzekeraars vervullen een centrale rol bij de opsporing en bestraffing van frauderende zorgverleners en maken bij elke fraude een keuze uit de beschikbare sancties. Dat kan variëren van een waarschuwing tot aangifte bij de FIOD-ECD. Dit is in 2007 in 57 gevallen van fraude gedaan. Wat vervolgens met deze aangiften is gebeurd, is niet bekend bij de minister.
15 juli 2008
Van Velzen: Direct aanpak van notarisfraude
De SP wil dat de minister van Justitie stappen onderneemt zodat het Bureau Financieel Toezicht (BFT) de gegevens van de 30 criminele netwerken die gemeld worden in hun jaarverslag, kan doorgeven aan het Openbaar Ministerie. Er is op dit moment geen actie van het OM mogelijk omdat wettelijke bepalingen verhinderen dat deze gebruik kan maken van de informatie van het BFT. SP-Kamerlid Van Velzen: “Belachelijk natuurlijk. Dat dit nog niet geregeld is, is een teken dat de regering volstrekt onvoldoende prioriteit geeft aan effectief optreden tegen fraude. Als de informatie bekend is, dan moet de minister op korte termijn regelen dat deze informatie ook bekend wordt bij het OM. Op deze manier hebben criminelen vrij spel.”
De criminele netwerken houden zich onder andere bezig met hypotheekfraude. De totale omzet van de netwerken wordt geschat op 24 miljoen euro, alleen al in 2007. Het Openbaar Ministerie kent maar vijf van deze dertig netwerken, aldus directeur Winkel van het Bureau Financieel Toezicht. Wettelijke beperkingen maken het onmogelijk dat het BFT de informatie over de 25 andere criminele netwerken doorgeeft aan het Openbaar Ministerie. De SP heeft de minister van Justitie daarom gevraagd op korte termijn met maatregelen te komen om aan deze situatie een eind te maken. Daarnaast moet zo snel mogelijk de wet worden aangepast zodat wanneer fraude eenmaal bekend is daar ook direct actie tegen kan worden genomen.
De criminele netwerken houden zich onder andere bezig met hypotheekfraude. De totale omzet van de netwerken wordt geschat op 24 miljoen euro, alleen al in 2007. Het Openbaar Ministerie kent maar vijf van deze dertig netwerken, aldus directeur Winkel van het Bureau Financieel Toezicht. Wettelijke beperkingen maken het onmogelijk dat het BFT de informatie over de 25 andere criminele netwerken doorgeeft aan het Openbaar Ministerie. De SP heeft de minister van Justitie daarom gevraagd op korte termijn met maatregelen te komen om aan deze situatie een eind te maken. Daarnaast moet zo snel mogelijk de wet worden aangepast zodat wanneer fraude eenmaal bekend is daar ook direct actie tegen kan worden genomen.
09 juli 2008
Corporaties gevoelig voor vastgoedfraude
Woningcorporaties zijn net zo kwetsbaar voor grootschalige fraudepraktijken als de vastgoedsector. Goed integriteitsbeleid ontbreekt, terwijl de sector met een jaarlijkse investeringsportefeuille van zo’n 4 miljard euro een van de grootste partijen op de vastgoedmarkt is. Het besef dat corporatiemedewerkers daardoor kwetsbaar zijn voor integriteitsschendingen ontbreekt, zo blijkt uit het vandaag gepubliceerde onderzoek Hebzucht in vastgoed van organisatieadviseur Lenny Vulperhorst, die eerder onderzoek deed naar de bouwfraude. Vulpenhorst interviewde voor het boek topfunctionarissen uit de corporatie- en vastgoedsector.
Ruim eenderde van de ondervraagde directeuren heeft intern te maken gehad met frauderende medewerkers, zo blijkt uit die gesprekken. Daarbij ging het om diefstal, maar ook om vriendjespolitiek, het bevoordelen van adviseurs en bouwondernemers of het aannemen van steekpenningen. Tot ontslag leiden dergelijke praktijken zelden. Slechts eenderde van de op fraude betrapte functionarissen werd ontslagen. Dat beleid is volgens Vulperhorst een mogelijke verklaring voor het kleine aantal fraudezaken dat jaarlijks naar buiten komt.
De controle van toezichthouders, zoals commissarissen, op de interne gang van zaken is minimaal, zo blijkt verder uit het onderzoek. Ruim tweederde van de toezichthouders heeft daar de afgelopen twee jaar geen enkele vraag over gesteld. Directeuren worden bij hun aanstelling ook nauwelijks getoetst op hun normbesef. De vastgoedwereld kenmerkt zich vooral door een cultuur van permanent onderling wantrouwen, stelde Vulperhorst vast. Sommige ontwikkelaars hanteren zelfs ‘zwarte lijsten’ van malafide bedrijven die zij boycotten. Maar zelfs dat biedt geen garantie op betrouwbare partners. Want de veelvuldige inzet van tussenpersonen en intermediairs kan ertoe leiden dat de werkelijke zakenpartner pas bekend wordt als de onderhandelingen zijn afgerond.
In de branche bestaat wel brede consensus over de kwalijke rol die grote gemeenten zouden spelen bij het in stand houden van vastgoedfraude. Wethouders en topambtenaren laten zich vaak inpakken door malafide ontwikkelaars en wilde avonturiers. Die krijgen daardoor een bonafide status en kunnen dan moeilijk geweerd worden, want doe maar eens geen zaken met partners die de zegen van het stadsbestuur hebben, zo luidt de redenering. Amsterdam is zich daar inmiddels van bewust, na de negatieve conclusies van intern onderzoek naar de fraudebestendigheid van ambtenaren en wethouders die verantwoordelijk waren voor de Zuidas. Het is volgens Vulperhorst de vraag of dat elders ook het geval is.
Bron NRC
Ruim eenderde van de ondervraagde directeuren heeft intern te maken gehad met frauderende medewerkers, zo blijkt uit die gesprekken. Daarbij ging het om diefstal, maar ook om vriendjespolitiek, het bevoordelen van adviseurs en bouwondernemers of het aannemen van steekpenningen. Tot ontslag leiden dergelijke praktijken zelden. Slechts eenderde van de op fraude betrapte functionarissen werd ontslagen. Dat beleid is volgens Vulperhorst een mogelijke verklaring voor het kleine aantal fraudezaken dat jaarlijks naar buiten komt.
De controle van toezichthouders, zoals commissarissen, op de interne gang van zaken is minimaal, zo blijkt verder uit het onderzoek. Ruim tweederde van de toezichthouders heeft daar de afgelopen twee jaar geen enkele vraag over gesteld. Directeuren worden bij hun aanstelling ook nauwelijks getoetst op hun normbesef. De vastgoedwereld kenmerkt zich vooral door een cultuur van permanent onderling wantrouwen, stelde Vulperhorst vast. Sommige ontwikkelaars hanteren zelfs ‘zwarte lijsten’ van malafide bedrijven die zij boycotten. Maar zelfs dat biedt geen garantie op betrouwbare partners. Want de veelvuldige inzet van tussenpersonen en intermediairs kan ertoe leiden dat de werkelijke zakenpartner pas bekend wordt als de onderhandelingen zijn afgerond.
In de branche bestaat wel brede consensus over de kwalijke rol die grote gemeenten zouden spelen bij het in stand houden van vastgoedfraude. Wethouders en topambtenaren laten zich vaak inpakken door malafide ontwikkelaars en wilde avonturiers. Die krijgen daardoor een bonafide status en kunnen dan moeilijk geweerd worden, want doe maar eens geen zaken met partners die de zegen van het stadsbestuur hebben, zo luidt de redenering. Amsterdam is zich daar inmiddels van bewust, na de negatieve conclusies van intern onderzoek naar de fraudebestendigheid van ambtenaren en wethouders die verantwoordelijk waren voor de Zuidas. Het is volgens Vulperhorst de vraag of dat elders ook het geval is.
Bron NRC
06 juli 2008
Acceptgiro bij fraude met reisverzekering werkt
Een proef met lik-op-stukbeleid bij fraude met de reisverzekering is zo succesvol verlopen dat het systeem komend najaar vaste vorm krijgt. Dat meldde het Verbond van Verzekeraars zaterdag.
Bij vermoedens van het tillen van de reisverzekeraar krijgen verdachten een acceptgiro thuis gestuurd. Van de aangeschreven personen blijkt 80 procent zich hierdoor aangesproken te voelen en de opgelegde boete te betalen. De proef had plaats onder verantwoordelijkheid van het Openbaar Ministerie (OM). Het ging alleen om 'kleinere' fraudegevallen tot 10.000 euro. De opgelegde boete bedraagt twee keer het gefraudeerde bedrag. Het verbond hoopt de werkwijze dit najaar in een convenant met het OM tot een standaardprocedure te maken.
Reisverzekeraars hebben veel last van klanten die sjoemelen. Vermoedelijk wordt met 10 procent van de claims gerommeld. In de meeste gevallen is de verzekerde dan echt bestolen of bagage kwijt, maar geeft hij meer schade op dan er werkelijk is geleden. "Twee fotocamera's claimen in plaats van één bijvoorbeeld", licht een woordvoerder van het verbond toe.
Ter bestrijding van dit soort criminaliteit gaan de reisverzekeraars in het hoogseizoen inspecteurs naar populaire vakantiebestemmingen sturen om te controleren of het 'verhaal' van de gedupeerde klopt. Het gaat om tientallen controleurs, zowel eigen werknemers als 'agenten' van zustermaatschappijen in het buitenland.
Bron: Telegraaf.nl
Bij vermoedens van het tillen van de reisverzekeraar krijgen verdachten een acceptgiro thuis gestuurd. Van de aangeschreven personen blijkt 80 procent zich hierdoor aangesproken te voelen en de opgelegde boete te betalen. De proef had plaats onder verantwoordelijkheid van het Openbaar Ministerie (OM). Het ging alleen om 'kleinere' fraudegevallen tot 10.000 euro. De opgelegde boete bedraagt twee keer het gefraudeerde bedrag. Het verbond hoopt de werkwijze dit najaar in een convenant met het OM tot een standaardprocedure te maken.
Reisverzekeraars hebben veel last van klanten die sjoemelen. Vermoedelijk wordt met 10 procent van de claims gerommeld. In de meeste gevallen is de verzekerde dan echt bestolen of bagage kwijt, maar geeft hij meer schade op dan er werkelijk is geleden. "Twee fotocamera's claimen in plaats van één bijvoorbeeld", licht een woordvoerder van het verbond toe.
Ter bestrijding van dit soort criminaliteit gaan de reisverzekeraars in het hoogseizoen inspecteurs naar populaire vakantiebestemmingen sturen om te controleren of het 'verhaal' van de gedupeerde klopt. Het gaat om tientallen controleurs, zowel eigen werknemers als 'agenten' van zustermaatschappijen in het buitenland.
Bron: Telegraaf.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)