Opgelet, alweer een neuscorrectie in Iran

Zorgverzekeraars ontdekten voor 100 miljoen aan verdachte declaraties. Maar wanneer verandert een vergissing in fraude?
Zorgverzekeraars hebben vorig jaar voor 100 miljoen euro aan onterechte declaraties ontdekt. Dat is een stijging van 52 procent ten opzichte van het jaar daarvoor. Vooral artsen en bemiddelingsbureaus frauderen meer.
Dat blijkt uit cijfers van Zorgverzekeraars Nederland. Bij zo’n 7 miljoen euro betreft het pure fraude. Bij de andere 93 miljoen euro werd wel fout gedeclareerd, maar kon geen opzet worden bewezen. De stijging zit vooral in de laatste groep.
Zo’n 40 procent van de fraude wordt gepleegd door artsen en zorgaanbieders. Ze declareren meer behandelingen, langere behandelingen of nooit uitgevoerde behandelingen. Een tandarts uit Amsterdam diende voor 1,3 miljoen aan onterechte declaraties in. Hij werd tot 2,5 jaar celstraf veroordeeld.
‘Maar in heel veel gevallen is het lastig om te bewijzen dat het echt fraude is’, zegt Job de Ridder, teamleider Speciale Zaken bij Achmea Zorg. ‘Vooral bij ziekenhuizen is het één groot grijs gebied. Zo hadden we een dermatoloog die veertien keer binnen een maand moedervlekjes weghaalde bij een patiënt, maar daarvoor steeds volgens een verkeerde code declareerde.
‘Daardoor haalde hij duizenden euro’s meer binnen. Is dat een vergissing of fraude? Toon dat maar eens aan. Het gebeurt niet vaak dat een medisch specialist zegt: ja, dat klopt, dat heb ik gedaan om wat meer te verdienen.’
Bij ‘gewone verzekerden’ is het eenvoudiger om bedrog te bewijzen. ‘Die bekennen vaker. Bij hen is de fraude ook vaak wat knulliger. Ze proberen bij een buitenlandse rekening nog weleens ergens een nul extra te zetten, terwijl ze vergeten dat het bedrag ook in woorden is opgeschreven.’
Het ingewikkelde systeem, bestaande uit dertigduizend diagnose-behandelcombinaties (dbc’s) waarmee artsen declareren, maakt het ontdekken van fraude in ziekenhuizen bijna onmogelijk, zegt ook Marcel Kommer, hoofd bijzonder onderzoek bij CZ. ‘Ze kunnen altijd zeggen dat ze een fout hebben gemaakt. Om fraude aan te kunnen tonen, zou je erbij moeten staan in de operatiekamer.’
Vorig jaar zag hij veel fraude bij fysiotherapeuten en alternatieve genezers. Als voorbeeld noemt hij alternatieve behandelaars, die driemaal het maximale dagtarief van 25 euro declareren, terwijl ze maar een behandeling hebben uitgevoerd. Verzekerden gaan daarmee akkoord, omdat ze dan niet hoeven bij te betalen.
Ook particulieren stuurden opmerkelijke declaraties in. ‘Wij zagen op een gegeven moment dat vrouwen die in Iran op vakantie gingen, neuscorrecties kregen nadat ze daar hun neus aan een taxideur hadden gestoten’, zegt De Ridder van Achmea. ‘Alles kan. Maar toen dat tien tot vijftien vrouwen achter elkaar overkwam, ondekten we dat het toch niet klopte.’
Verder worden ‘zeer regelmatig’ gevallen ontdekt waarbij verzekerden samenwerken met artsen uit het buitenland, zegt De Ridder. ‘In Nigeria had iemand in het ziekenhuis gelegen voor 2.000 euro. Na onderzoek bleek de arts de broer te zijn van de vrouwelijke verzekerde.’ De man bleek geen medische handeling te hebben verricht.
Een kwart van de fraude gebeurt door bemiddelingsbureaus met persoonsgebonden budgetten (pgb’s). In totaal werden minder fraudegevallen ontdekt, maar het gemiddelde bedrag per keer bleek meer dan verdubbeld tot 17.500 euro.

Bron: De Volkskrant